نقطه ی آبی بی گناه

بهار 1)

- چی دوست داری برای ناهار فردات درست کنم ؟؟؟

توی چشمهایم زل میزند و فکر میکند و فکر میکند و : ممممم ... نودالیت !

- بجز نودالیت ! مثلا مرغ چطوره ؟ سوخاری کنم برات یا اگه دلت یه چیز سخت بخواد حتی ! برات درست میکنم اما باید طوری باشه که بتونی ببری اردو ...

بهار : مامان من از اردو میترسم . اسم جایی که میخوان ببرنمون "هندو کش " ... می ترسم یه هندی بیاد منو بکشه ! 

من : نه مامان ! این یه اصطلاحه فقط . هندیا مهربونن . ندیدی همش میرقصن ؟:)

بهار : :) 

---

پ ن : اولین باره که بهار رفته به اردو . من دقیقا از ساعت 7 که از زیر قرآن ردش کردم ، اسفند روی آتیشم تا همین لحظه که بارون هم شروع شده و بچه م .... چطور میخواد وسایلشو جمع و جور کنه و برگرده :(

جا داره یادآوری کنم : مادر بودن شکنجه دارترین مسئولیت دنیاست ... 

بهار 2)

توی راه مدرسه که بسیار نزدیک هم هست به خونه ، ظاهراً پاش در رفته و با صورت طوری خورده بود به زمین که یک قسمت هایی از چونه اش و کنار بینی ش خراش های سطحی برداشته . با اون حال رفته مدرسه و ظهر که اومد خونه ، من دیدم صورتشو و انگار که فرو بردنم توی مذاب ... 

حالا خودش از اون روز به بعد وقتی کسی قراره بیاد خونه مون یا ما بریم جایی :

- خدایا ! چرا زیبایی مو ازم گرفتی ؟ 

:)

دقیقا این جمله ایه که با گریه و احساس درموندگی هر بار تکرار میکنه !!!

* کلیپ زیبای  نقطه ی آبی . در مورد جایی که ما هستیم و اسمش زمینه ...