چشمهایش :(

جعبه ی عینک را گذاشته بودم روی میز که سرش را بلند کرد :"بفرمایید !" . برایش توضیح دادم که برای این فریم عینک شیشه های نو میخواهم . با کج اخلاقی جواب داد که : چرا گذاشتین این روزا آخه ؟ ببینید چقدر کار روی سرم ریخته . اما بخاطر خانم فلانی قبول میکنم . یعنی مجبورم قبول کنم " و لبخند پت و پهنی نشست روی صورتش . "دوشنبه بیا ببرش " . سرم توی کیفم بود برای حساب و کتاب و بیعانه و این حرفها که مردی از پشت سرم رو به عینک ساز گفت :" تعمیر عینک دارید ؟" گفت :"نه !" یک نه محکم .دختر بچه ی توی بغلش ،که انحراف چشم محسوسی داشت و سه چهارساله می نمود، را روی دستانش جابجا کرد و پرسید :" مؤمن ! لااقل یه نگا بهش بنداز . چشم بچه ی من بی این عینک لنگه . نمیتونه درست راه بره . از پا نندازش این دم عیدی . یه کاری برامون بکن !" . عینک ساز که اصرار مرد انگار کلافه اش کرده بود گفت آقای عزیزززز!  تعمیرات نداریم . فارسی بلدی یا لری بگم برات ؟ پدر درمانده پرسید :" قاب نو چقدر می شه ؟"

- "  40 به بالا هستن . یکی رو انتخاب کن تا قبل عید برات آماده اش میکنم ". مرد زیر لب گفت :" 40 تومن ؟؟؟ اَ باووه ..."( اصطلاح لر زبانها به وقت درماندگی و تنگنا ) و کمی این دست آن دست کرد و رفت . و من از دیروز دارم به خودم لعنت میفرستم که چرا و چطور شد که شنیدم و کاری نکردم . که گذاشتم دست خالی با کودکش از آنجا برود . با دختر بچه ای  که عید را با تمام جذابیتش برای بچه ها و رنگ ها و خنده ها و بازیها و لذت های بی حسابش ، به صرف نداشتن چشمهای مسلح ، از دست می داد ....