و بدین سان است که کسی می میرد و کسی می ماند ...

همینکه هزار بار مینویسی و پاک میکنی یعنی درمانده ای . معنی اش اینست که حالت دست خودت نیست و به یک جور به هم ریختگی  دچار شده ای . تمام تلاشت را هم که بکنی جمله هایت بی سر و ته میشوند و نوشته ات از کف ات میرود . درمانده ای چون برای خیلی سئوالهایت جوابی نداری برای خودت . به هم ریخته ای چه که از بیخ زده اند ریشه ی حالت را گرفته اند . من از خبر امروز نیست که مغشوش و مشوشم . از رخت بر بستن یک جوان دیگر نیست که رختهای تنم به هیکلم چنگ میزنند انگار و عرصه را بر نفسم و فکرم و حال اکنونم تنگ کرده اند . من از این در عذابم که این چه حکمتی است آخر که یکی با اینهمه جوانی و هدف و هوادار وقت رفتنش میرسد اما یکی که جماعتی را به ستوه آورده و جز زیان برای کسی ثمره ای به همراه خود ندارد برقرار و جاوید است و چاق و سلامت . این نوشته را به پای هواداری من از " مرتضی پاشایی " طفل معصوم نگذارید که اگر تمام حافظه ها و رم ها و فلش و سی دی های پیرامون و وابسته به مرا زیر و رو کنید جز یکی دو مورد معدود ، صدایی از این بچه  پیدا نمیکنید اما خب نمیتوانم منکر شوم که قلبم گرفت از رفتنش . من حال کسانی را که به صدایش انس گرفته بودند ، به حضورش عادت کرده بودند و از همه ی اینها گذشته حال مادرش را عجیب می فهمم . داغ جوان سخت ترین داغ دنیاست به عقیده ی من . که هرکس حتی ندیده باشد اما باز از شنیدنش و دیدنش میسوزد . آمدم اینجا بگویم با تمام کسانی که امروز و این لحظات قایمکی از ترس تمسخر بزرگترهایشان دارند به هوای خواب بعدازظهرشان با هندزفری صدای پاشایی را گوش می دهند و اشک میریزند بی صدا ، همدردی می کنم . سر قوم الظالمینی سلامت که حالا حالا ها امید به آینده توی چشمهایشان موج میزند و نمیگذارد که بمیرند . خدایا حکمتت را شکر .

---

* من به مرگ شخص خاصی راضی نیستم  . زود قضاوت نکنید لطفا ...

** برای آمرزش روح جوانان رفته ،دعا کنیم .