سلام . من ده سال پیرتر شده ام .

وقتی چند روز پیاپی کودکت تب داشته باشد و هی این تب بالا و پایین برود و قطع نشود . وقتی مجبور شوی با دستهای خودت فرشته ی تب آلود و رنجورت را بدهی دست پرستاران بیمارستان کودکان تا هر جای بدنش را که فکرکنی بگردند دنبال یک رگ و آن یک رگ لعنتی هم پیدا نشود که نشود و در آخر کودک گر گرفته ات را با 18 چشمه ی کوچک خون تحویلت بدهند و بگویند برو شیرش بده تا نفسی تازه کند و دوباره بیاورش برای رگ گیری . و تو هی غصه بخوری و هی غربت و تنهایی بیشتر جلوی چشمت عرض اندام کند و بهار زار زار گریه کند یک گوشه از ترس و علی خیره به تو باشد و تو خیره به پرستاران . وقتی 14 معصوم را با دل شکسته بخوانی و عاقبت روی مچ پایش یک رگ کوچولوی سبز رنگ ناجی پیدا کنند و سرم بزنند برای جگر گوشه ات . وقتی از شب تا صبح تو باشی و همسرت و یک دنیا درد . وقتی پس از ساعاتی بیایند و بگویند سرم نمیکشد بدن بچه و باید رگ جدید بیابند و دوباره از نو ضجه ها را بشنوی و خونها را ببینی و هی سرنگ را فرو کنند و بی فایده باشد ! و با گذشت 1 ساعت و 45 دقیقه با هزار بدبختی روی ساعدش آن امید دور از ذهن، سروکله اش پیدا شود . وقتی حاضر باشی با تبر تکه تکه از تو جدا کنند اما کودکت اینهمه درد نکشد . وقتی خیلی روزهای سخت گذرانده باشی و خیلی خسته و دردمند بیایی خانه و احساس کنی دیگر بریده ای به واقع . آنوقت است که در می یابی ده سال و بلکه بیشتر پیر شده ای . من از یک امتحان برمیگردم دوستان . خدا هرگز هیچ مادری را اینگونه آزمایش نکند . آمین !

---

* تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد !

** سهیلا  

هفته ی پیش به خانه ی ما آمد . این سومین رفیق مجازی من است که حقیقی شد .

*** مرا ببخش اگر که ماندگار نبودم .