دو سه روزی میشد تپش قلبم به اوج خودش رسیده بود . دکتر عزیز گفته بود طبیعی است ، بایدتحمل کنی . ما هم تحمل کردیم ، تهوع ها را ، خون دماغ ها را ، خستگی ها و نفس تنگی ها را ... اما !
اما بامداد سه شنبه را نمی شد تاب آورد . دردهای قفسه ی سینه را نمیشد به راحتی تحمل کرد . داشتم توی خواب خفه میشدم . ترسیدم علی یکهو هول کنه . از اون هول کردنهای عجیب و منحصر به فردش ! از اتاق رفتم بیرون . به سختی تونستم یه لیوان آب بریزم اما از گلوم پایین نمیرفت . نه ، نمیتونستم بی تفاوت باشم . نفس نداشتم . درد دستهامو هم منقبض کرده بود . چند تا صلوات فرستادم و سعی کردم با نفس عمیق خودمو آروم کنم اما کو نفس ؟ آروم رفتم توی اتاق ... علی رو آروم صدا زدم . سریعتر از اونچه که فکر میکردم بیدار شد که چی شده و چته و کجات درد می کنه و...و...و... براش حالمو توضیح دادم . ساعت 4 صبح بود . بهار زبان بسته رو به زور از خواب ناز بیدار کردیم . لباس گرم تنش کردیم و رفتیم که بریم بیمارستان ! توی راه اشهدم رو هم گفتم . ناراحت نبودم که شاید بمیرم .فقط دلواپس آینده ی بهار بودم . فقط و فقط بهار . دیگه به هیشکی فکر نمیکردم .
کلی توی اورژانس معطل بیدار شدن دکتر بزرگوار شیفت شب شدیم و لنگ پذیرش ...
واهمه داشت تجویزم کنه . با وضعی که داشتم ، بخاطر بارداریم . تنها کاری که کرد این بود فرستاد برام اکسیژن بزنن . همین ! کمی نفسم سرجاش اومد اما با دردهایی که داشت قوت میگرفت ، فرستادم خونه .
- بمونید تا صبح شه ، استراحت کنه .. ببریدش پیش متخصص ...متخصصی که اونروز هم شهر نبودش ...
دردها بماند ، اینکه چقدر اذیت شدم بماند ، اینکه فشار قبر رو تجربه کردم بماند . فقط یادم نمیره هرگز ، که باید شبانه روز دعا کنم : خدا هرگز کسی رو توی این شهر بی صاحاب شده به درد دچار نکنه ...
------------------------
پ ن : مشکل این شهر تنها نداشتن ورزشگاه مناسب نیست ... که با وجود تیم لیگ برتری و اخلاق های جوانمردانه مردمش در بازیهای خانگی -که تشویق همه رو برانگیخته - بازم بیهوده می تازند بازیکنانش !
این شهر ، شهریه که فقط خدا رو داره ، همین و بس ...خدایا خودت به داد همه مون برس !
پ ن : حالم خوبه ... نگرانم نباشید :)
Sirvan Khosravi - Bigharar.mp3
