برای کسی که به نوعی حبس است در خانه ، دوستی ندارد برای همصحبتی ؛ همسرش مدام بیرون است تا بتواند  بیشتر بدود و بیشتر درآورد ، تا بشود متوسط باقی بمانند و فشار کمتری متحمل شوند توی زندگی ، از دست دادن لب تاپ 6 ساله یعنی آخر بدشانسی !

یک ماه می شود دادیم برای تعمیر اما شهرهای کوچک با آدم ها و اطلاعات کوچکشان خب بالاخره یک جایی کم می آورند ... و این البته هیچ ربطی به هوای پاک و آسمان آبی شهرمان ندارد ... که بی فایده است ... هوای من نوشتن هایم بود توی خانه ی مجازی ام ... خانه ای که بی هیچ واهمه از زندگی ام تویش می نوشتم ...با سلیقه ی خودم  نوا و نوشته می گذاشتم گوشه و کنارش ... حالا هم که ... کافی نت اگر برویم دیگر شخصیت نداریم ... خط تلفن هم برای ارتباط نیست ... البته خط را که میل خودم بود که نباشد و نبودش زیاد حس نمیشود  ... اما لب تاپ غراضه ام جایش حسابی خالیست ...

-----------------

پ ن : حال من و مسافر کوچک خوب است ... نگرانمان نباشید ... گاهی با خودم می گویم با این وضع معیشتی و دلار و تحریم و فلان و بیسار ، این وسط کاش موجود کوچک زندگی مان را نداشتیم ... اگر توی این دنیا کم بیاورد خداییش مقصر منم !!!

پ ن : نوای این روزهای من : ترانه ی  زیبا و بسیار گیرایی ست به

زبان عبری