دو زن

رفیق ! سی سالگی آنقدر ها هم بد نیست . دست کم اشتباهات دهه ای را که پشت سر گذاشتیم تکرار نمیکنیم . حالا دیگر از چند فرسخی هم می توانی آدم خوب را از بد سوا کنی . می دانی که نباید زیاده از حد دلسوزی کرد . می دانی که هر کسی چه اندازه ظرفیت دوستی دارد . برای هر کسی چه میزان و چه اندازه محبت خرج کنی . از اینها گذشته ، حالا به خوبی می دانی کدام تیپ بیشتر بهت می آید . چه غذایی بیشتر حالت را جا می آورد . با آنهمه آزمون و خطای بیست و چند سالگی طرف نیستی . حالا دستت آمده موهایت بلند باشد زیباتری یا کوتاه . کدام رنگ مو روزهایت را توی آینه رنگین تر می کند . شریک زندگی ات را بیشتر می شناسی . گرچه ، زندگی آشپزخانه ای من با تو که روزها را تا عصر پشت میزکارت هستی و گاهی سرت به انیمیشن سازی گرم است ، خیلی فرق دارد . وقتی من دارم گوشه گوشه ی خانه را با وسواس نگاه میکنم و شبها از خستگی نا ندارم که بخوابم حتی ؛  تو با همکارانت سر میکنی و کار میکنی و خسته میشوی . اداره ی تو با خانه ای که من آن جا هستم فرق دارد . شرایط من و تو یکی نیست اما : رفیق ! سی سالگی دو زن ، هیچ فرقی با هم ندارد . درست مانند هجده سالگی هایمان . یا بیست و سالگی  . فقط تلاش کن باهاش کنار بیایی .

سی سالگی ات مبارک دریا ! قدمش مبارک .